(Bardzo proszę, aby brać pod uwagę wygląd salonu w postach)

*Weszła do salonu i usiadła na kanapie po turecku. Zaczęła wpatrywać się w ogień*

Weszła do salonu i usiadła do stołu. Siedziała tyłem do Lil i na początku jej nie zauważyła.

*Chrząknęła cicho*
Czy ja jestem niewidzialna?
*Spytała odwracając się tak, że brzuchem opierała się o oparcie kanapy*
Smacznego

Przestraszona się opluła. Odwróciła się w stronę dziewczyny.
-Jejku, sorki, nie zauważyłam Cię, dziękuję-uśmiechnęła się promiennie.

*Zaśmiała się cicho pod nosem*
Może jestem przewrażliwiona, ale wydaje mi się że znów byli tu jacyś ciekawscy ludzie
*Słowo "ludzie" powiedziała z wyraźną niechęcią w głosie*

-To na pewno przewrażliwienie, bo ja na przykład nic nie wyczuwam-wzruszyła ramionami-Ale co Ty chcesz od ludzi? Fajni są-zaśmiała się cicho.

*Wywróciła znudzona oczami*
No super... Szkoda, że oni o nas nie myślą tak samo
*Wzruszyła ramionami i usiadła w swojej dawnej pozycji*

Gdy skończyła jeśc podeszła do kanapy i usiadła obok Lil.
-Oj no wiem, ale sama rozumiesz.. No jesteście inni iż ludzie.

*Spojrzała na nią*
Za to wy identyczni... Skoro my jesteśmy inni od nich to oni też sa inni od nas. Tak więc dlaczego to my musimy się ukrywać a nie oni, co?

-Nie wiem-wzruszyła ramionami-Ale w sumie to nie musisz się ukrywac, to zalezy od Ciebie.

Weszła do salonu i wskoczyła na jeden z foteli i usiadła na nim.
- Cześć.

*Spojrzała na Elenę*
Cześć
*Powiedziała mrukliwie*

-Cześć-powiedziała cicho.

- Co robicie? - Spjrzała na Nie.

-Ja przed chwilą skończyłam jeść-wskazała na pustą miskę po płatkach.

*Popatrzyła na nią z miną "Are you fucking kidding me?"*
Rzeczywiście trudno się domyślić, jeśli siedzimy naprzeciwko siebie, telewizor jest wyłączony, my nie mamy nic w rękach itp. Chyba nie można robić nic innego niż gadać...

Dała Lil kuksańca w bok.
-Daj spokój-powiedziała cicho.

*Uniosła brwi*
No bo nie wiem po co zadajecie takie głupie pytania...

-Ja nie zadaję-wyszeptała.

*Zasmiała się sama do siebie*
Każdy czasem zadaje... wracając do tematu, jak dla mnie za lekko podchodzicie do tej sprawy. Jak tylko ludzi widzą kogoś z nas zaczyna się wielka afera

-Oj no bo sama przyznasz, ze nie należycie to najmilszej rasy-zasmiał się patrząc na Lil, a później na Elenę.

No to co... u ludzi też jest kilku który są wredni. No dobra, wyróżniamy się wyglądem i zachowaniem, ale mogli by to lludzie zaakceptować. Ale nie... dlatego czasem są wojny
*Uśmiechnęła się na myśl o nich*

-Ja tam nie lubię wojen. Wszystko można wytumaczyć rozmową-wzruszyła ramionami.

To im to wytłumacz... " O tak, jesteśmy dementorami, możemy zabić 5 ludzi w ciągu minuty, ale spoko nie bójcie się nas"
*Spojrzała na nią z mina "Tak mamy to powiedzieć?"*
Ludzie to tchórze..

-No na przykład tak możesz to zrobić-zasmiała się.-Ale zgodze się z Tobą, że ludzie to tchórze.

- Dokładnie. Nierozumiem ludzi, którzy zaczynają do innych, a później chowają się po kontach bo się boją.... To jest zaprzeczanie samemu sobie. - Powiedziała z obrazą.

*Spojrzała przez okno przy którym stało dwoje ludzi i głupio gapili sie w szybę*
Ta... a to...?
*Powiedziała cicho pokazując głową na okno*

Skierowała wzrok na szybę. Usmiechnęła się i pomachała ludziom.
-A to... to to jest jakieś dziwne.

Zaśmiała się cicho.
- Ludzie są często irytujący.

Tez coś
*Powiedziała oburzona i szybko podeszła do okna otwierając je*
Mają panowie jakiś problem? Jeśli chcieliby się panowie czegoś dowiedzieć to należy podejść, zapukać i się spytać a nie siedzicie i gapicie się na innych...jeszcze w ich własnym domu.
*Kiedy zobaczyła że jeden z nich che coś powiedzieć natychmiast mu przerwała*
Byłoby panu miło jakby siedział pan u siebie w domu a tu nagle jakieś dwie brzydkie gęby gapią się panu przez okno??!!

Facet zaczął się odpyskiwać. Podeszła do okna i pokazała mu faka.
- Wal się. - powiedziała do facetów. -  Chodź już. - Zwróciła się do Lil.

*Wzięła pierwsza lepsza książkę i rzuciła nią w faceta*
Podglądacz... Frajer zboczony!!
*Zamknęła okno i wróciła na swoje miejsce*
No debil...

- Definitywnie się zgdze. - Usiadła spowrotem na fotel.

W momencie, kiedy Lil rzuciła w faceta książkę, Carmen krzyknęła radośni:
-Facebook-i zaczęła się smiać.

Zaśmiała się.
- Rozumiem, że jesteśmy takie boskie ale, żeby się tak gapić??

-Oj tam, dajcie spokój, ludzie tacy sa-machnęła ręką.

No własnie to tym wcześniej mówiłam
*Powiedziała z tryumfalnym uśmiechem*

-No tak i tu się wszystko potwierdziło-zasmiała się.

- Czasem tak bywa. - Wzruszyła ramionami.